آمـیودارون یک داروی مشتق از بنزوفوران می باشد که برای درمان آریتمی های قلبی مورد استفاده قرار می گــــیرد و خـاصیت ایجاد اختلال در عملکرد تیروئید را دارد. یُد زیاد موجود درآن باعث مهار فعالیت آنزیم '5-دآیودیناز میگردد. پــرکاری و کمکاری ناشی از آمیودارون ممکن است بر اساس وضعیت یُد موجود در بدن و یا بیماری قبلی تیروئیــد بیمار حاصل شود. پرکاری ناشی از آمیودارون ممکن است نتیجه افزایش یُد موجود در آن (نوع یک) و یا تیروئیدیت تخــــریبی ناشی از دارو (نوع دو) باشد. در صورت امـکان قطع مصرف آمیودارو در پرکاری تیـــــروئید نوع یک توصیه میشــود در غیراین صورت تیونامیدها با دوزبالا مورد نیاز خواهند بود. نوع دو پرکاری تیروئید حاصل از آمیودارون با کورتیکواستروئیدهادرمان میشود. انواع مختـلط نیاز به تجویز هر دو نوع دارو دارند. پرکلرات پتاسیم برای درمان انواع مقاوم پرکاری تیــروئید نوع یک مورد استفاده قرارگرفته اما مصرف آن بعلت مسمومیت محدود است. تیــروئیدکتومی، پلاسمـــا فرز، لیتیوم و یُد رادیواکــــتیو در مواردبخصوصی از پرکاری تیروئید ناشی از آمیودارون مورد استفاده قرار میگیرند. کمکاری تیروئید ناشی ازآمیودارون بطور موفقیتآمیزی با تجویز لوتیروکسین قابل کنترل است. ارزیابی عملکرد غده تیروئید قبل از تجویز آمیودارون و بطور دورهای در طول درمان با این دارو توصیه میگردد.